زمین فوتبال واقع در شهر سرخرود واقع در وزرامحله و در ورزشگاه شهدای وزرامحله می باشد؛ این زمین در سال 1391 محل تمرین تیم ملی ناشنوایان بوده و بارها تیم های تهرانی و تیم هایی مثل نساجی مازندران و خزر محمودآباد در آن بازی دوستانه برگزار کرده اند.
تالاب بین المللی فریدونکنار کماکان میزبان تنها درنای باقیمانده از گله غربی درنای سفید سیبری است
امید نام تنهادرنا(تاریخ عکاسی 14 آبان 92)
به گفته مهندس کورس ربیعی رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران، درنای سیبری هر ساله از اوایل آبان جهت زمستانگذرانی وارد منطقه تالابی فریدونکنار می شود و حدود 4 ماه از سال را تا اوایل اسفند در دامگاههای فریدونکنار، ازباران و سرخرود سپری می نماید. از سال 1353 که برای اولین بار حضور درنای سفید سیبری در این منطقه گزارش شده تا کنون تنها در سال 1388 این پرنده به ایران و تالاب فریدونکنار مهاجرت نداشته است. درنای مهاجر به منطقه فریدونکنار آخرین فرد بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هر ساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالاب های فصلی منطقه فریدونکنار می باشند، آغاز و تا اوایل اسفند در این منطقه بسر می برند.
مهندس ربیعی افزود: درنا ها دارای 15 گونه مختلف هساتند که سه گونه از آنها یعنی درنای فریادکش، درنای تاج قرمز و درنای سفید سیبری به عنوان گونه های در معرض خطر طبقه بندی شده اند. درنای سیبری دارای رقص و آواز با شکوهی بوده و سمبل طول عمر و وفاداری بشمار می روند. طول عمر درنای سیبری تا هفتاد سال هم می رسد و جفت ها همواره با هم بسر می برند و با از دست رفتن یکی از جفت ها دیگری تا پایان عمر جفتی اختیار نمی کند. پرهای این این پرنده کاملاً سفید و با شاهپرهای سیاه رنگ، دارای چین پوستی قرمز رنگ در نناحیه پیشانی هستند. پراکنش این گونه تنها در سیبیری و آسیا می باشد. دارای سه جمعیت مستقل غربی، مرکزی و شرقی هستند. جمعیت مرکزی آن که از سیبری مرکزی در شمال تا پارک ملی کئولادو در ایالت راجستان هند مهاجرت می نموده اندبه دلیل شکار بی رویه این پرنده در افغانستان و پاکستان آخرین جفت از آنها در طی سال های 2002 -2001 دیده شده و در حال حاضر از بین رفته اند. جمعیت شرقی درنای سیبری که مهاجرت زمستانه شان را از غرب سیبری در ایالت خودمختار یاکوتیا روسیه به سمت دریاچه پویانگ در چین ادامه می دهند، کماکان از جمعیت خوبی برخوردار هستند و در سال جاری جمعیت آنها را حدود 4000 قطعه برآورد نموده اند.
وی بیان داشت: جمعیت غربی درنای سیبری که مسافتی حدود پنجهزار کیلومتر را از سر زمین های وسیع غربی سیبری به سمت تالاب های نارزوم در قزاقستان و تا ذخیره گاه طبیعی آستاراخان روسیه در دهانه رود ولگا، آذربایجان و نهایتاً تا منطقه تیراندازی ممنوع تالاب بین المللی فریدونکنار ادامه می دهد، وضعیت رو به زوالی دارد و در 6-5 سال گذشته تنها یک قطعه از آن باقی مانده و کماکان به مهاجرت خود ادامه می دهد. لازم به ذکر است که تلاش های زیاد صورت گرفته در زمینه معرفی جوجه های پرورشی درنای سیبری که از سال 1374 با انتقال 2 قطعه از ایالات متحده آمریکا و متعاقباً در طی سال های 81 ، 82 و 85 به ترتیب با 3 ، 2 و 2 قطعه از مرکز تکثیر و پرورش درنای سیبری در مرکز OKA روسیه به تالاب فریدونکنار که تقویت جمعیت درنای سیبری و ترکیب با درناهای وحشی برای مهاجرت به سر زمین جوجه آوری آنها صورت گرفته است، متأسفانه موفقیت آمیز نبوده است و جوجه های پرورشی رها سازی شده قادر به همراهی درنای وحشی در زمان مهاجرت برگشت نبوده اند.
رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران افزود: تنها آمار ثبت شده از گله غربی درنای سیبری در سال های دور که در مسیر توقف سالیانه این گونه در دلتای رود ولگا در سال 1930 در دست است حاکیست که زمانی جمعیت آن بیش از 200 قطعه بوده است.
مهندس ربیعی در پایان گفت: مهاجرت های طولانی و وقایع طبیعی در مسیر مهاجرت، نرخ پایین جوجه آوری، مکانیسم های پیچیده تولید مثلی در این پرنده، سن بالای بلوغ، عدم تخمگذاری و آشیانه سازی سالانه و نیاز به زیستگاه ویژه و اختصاصی در این پرنده عوامل اصلی کاهش طبیعی جمعیت درناهای سیبری بشمار می روند.
درنا سیبری(بهمن 87)
درنای سیبری(آبان 90)
اطلاعات کاربری
درنای سیبری تالاب فریدونکنار +عکسآرشیو
آمار سایت